cyberseks

Pośród„dóbr” uznawanych przez Internet, jakich używają jego użytkownicy, znacznie częściej ukazuje się seks. Sieć daje sposobność poznania partnera seksualnego, jak i zawiązania w sieci relacji erotycznej dającej zadowolenie seksualne, stopniowo odrzucając ten typ kontaktu w normalnym świecie. Dla części osób, szukujących w Internecie seksualnego spełnienia, taka aktywność to źródło najistotniejszych problemów. Zamiłowanie do cyberseksu jest tak mocne, że mogą monitorować go ani rozstać się z nim, mimo odnoszonych szkód.
Rozpowszechnienie problemu Uważa się, że pośród 320 mln osób używających czynnie Internetu, do stałego oglądania stron pornograficznych przyznaje się około 40 mln dorosłych. Blisko 2,5 mld maili udostępnianych codziennie ma pornografię. W Stanach Zjednoczonych 1/5 populacji dorosłych mówi, że świadomie przegląda strony z pornografią. Mówi się, że na pornografię internetową ludzie przeznaczają rocznie około 320 mld dolarów. Wg danych zebranych w badaniu pn. Seks Polaków w Internecie, zrobionych na grupie około 10 tys. pełnoletnich respondentów, pod dowództwem prof. Zbigniewa Izdebskiego (raport opublikowany w 2010 r.), około połowa badanych użytkowników Internetu mówiła na tematy dotyczące seksu z osobami poznanymi w Internecie.
Głównie byli to mężczyźni w wieku 26. a 30. r. ż. Chociaż raz rozmowy takie były podstawą podniecenia seksualnego dla blisko 80% osób, około połowa onanizowała się, a 2/5 miało orgazm w trakcie „internetowego spotkania erotycznego”. Około 10% badanych stwierdziło, że seks wirtualny jest tak zadawalający jak seks w „realu”. Ok. 17% badanych uznało, że zachęcano je do kontaktu seksualnego, za jako otrzymali pieniądze. W grupie kobiet odsetek ten liczył 25%. Dane z przeglądu literatury przedmiotu świadczą o groźnej skłonności pośród nieletnich świadczących o praktykach inicjacji seksualnej za użyciem Internetu.
W cyberświecie inicjacja seksualna z zasady ma miejsce około 16. roku życia, podczas gdy tak naprawdę po 18. r. ż. Jak można wywnioskować z badania ankietowego wykonanego w 2011 r. na grupie 3 tys. uczniów przez pracowników Wyższej Szkoły Pedagogiki Resocjalizacyjnej, około 40% uczniów jedynie w tym roku chociaż dostało w sieci ofertę, niezwykle wulgarną, by zawiązać kontakt seksualny. Aż 73% widziało chociaż jeden film pornograficzny, a 17% regularnie odwiedza strony o tematyce pornograficznej. Z Wirtualnym seks miał do czynienia blisko co dziesiąty uczeń ostatnich klas szkoły podstawowej i co piąty gimnazjalista.
Najmłodszy amator cyberseksu liczył tylko 12 lat. Efekty uzależnienia od cyberseksu dotyka nie jedynie osobę trudniącą się czynnością seksualną w Internecie, lecz i jej bliskich. W badaniach wykonanych przez Jennifer Schneider, jakich wyniki zawarto w 2000 r., zauważono że w grupie 91 kobiet i 3 mężczyzn w wieku 24–57 lat, jakich partnerzy byli uzależnieni od cyberseksu, w 60,6% przypadków aktywność seksualna takich partnerów stosowała się tylko do Internetu. Cyberseks był najgroźniejszym czynnikiem separacji i rozwodów w badanej populacji. Dla 68% par u jednej lub obu stron obniżyło się zainteresowanie uprawianiem seksu z sex partnerem. Około 1/3 badanych uznało, że uprawianie wirtualnego seksu z inną osobą jest przez nich doświadczane i odbierane jako zdrada.
Efekty uzależnienia od cyberseksu doskwierają nie jedynie osobie trudniącej się aktywnością seksualną w Internecie, lecz i jej bliskich. W badaniach wykonanych przez Jennifer Schneider, jakich wyniki zawarto w 2000 r., uznano, że w grupie 91 kobiet i 3 mężczyzn w wieku 24–57 lat, jakich partnerzy nadużywali cyberseksu, w 60,6% przypadków seks tych sex partnerów miał miejsce jedynie w Internecie. Cyberseks to też najczęstszy czynnik separacji oraz rozwodów w badanej populacji. Dla 68% par u jednej czy obu stron zmniejszyła sie fascynacja seksem z partnerem. Około 1/3 badanych uznała, że wirtualny seks to zdrada. Model leczenia uzależnienia od cyberseksu bazuje na schemacie leczenia zachwiań łaknienia, pacjent uczy się w ramach terapii radzenia sobie ze złym zachowaniem, mimo to nie wyrzeka się go całkowicie ( robi np. plan zdrowego używania Internetu). Pośród form leczenia używanych w stosunku do osób uzależnionych od cyberseksu jest: psychoterapia (indywidualna, rodzinna, grupowa), nierzadko prowadzona w nurcie behawioralno-poznawczym, uczestnictwo w grupach wspomagania, farmakoterapii oraz grupach samopomocowych, jakich działanie bazuje na programie 12 kroków Anonimowych Alkoholików.