facet

Jeśli tak postępujesz, facet porzuci cię lada chwila
Początek jest zabawny: „Czy możesz choć raz ubrać się jak kobieta?”, „ Nie widzisz, że ten krawat nie współgra z twą kraciastą koszulą”. Niby nic... Bo w końcu może tak być, że krawat nie jest odpowiedni do koszuli, i czemu ona nie miałaby stwierdzić tego głośno. I no niepokojącego w tym, że on marzy by ona choć raz wyglądała jak kobieta ? Strofując go pokazujesz mu, że nie tolerujesz sposobu, w jaki druga osoba się zachowuje, co robi bądź jak wygląda. Czym częściej – ty bądź on – doświadczacie od siebie niepochlebnych opinii, tym bardziej niekomfortowo jest wam ze sobą, bo w bliskim związku najważniejsze jest uczucie bycia kochanym, docenianym i uznawanym. Jeśli ta potrzeba nie jest zapewniona, związek nie przynosi zadowolenia. Sprawę niszczy fakt, że reakcja na krytykę to odzew poprzez atak, tzn zachowania w stylu „a nie bo ty!”. To powoduje następne kłótnie i następne niepochlebne komentarze. Efekt jest taki, że partnerzy czują się dotknięci i oddalają się od siebie. Jak nic się z tym nie zrobi to związek umiera. Duża ilość osób nie wie , jak szkodliwą truciznę stanowi krytyka. Nie jedynie dla związku, lecz i krytykowanej osoby.
Czemu tak postępujemy?
Steven Stosny, autor poradnika „Sekret udanego małżeństwa, tzn jak dogadywać się bez słów”, w kwietniowym wydania miesięcznika „Psychology Today” stwierdza, że krytyczni ludzie na ogół są dostatecznie inteligentni, by odkryć, że krytyka nie wspomaga lecz, daje niechęć i opór. Gdzie szukać podstaw nawyku krytykowania? Psycholog twierdzi, że krytykują na ogół ci, którzy jako dzieci nierzadko byli krytykowani przez bliskie osoby, przede wszystkim rodziców. Małe dziecko, doświadczając krytyki, odnoszą wrażenie że są złe, odrzucone, niegodne miłości. „Jedyną rzeczą, jaką można wykonać w takiej sytuacji jest emocjonalne utożsamienie się z rodzicem, który pełni opiekę” – uważa Steven Stosny. Zjawisko to nazywamy „utożsamieniem z agresorem” – dziecko odwzorowuje rodzica i krytykuje samo siebie, a następne przenosi krytycyzm na innych. „Najmocniej krytyczni ludzie na początku są krytyczni wobec samych siebie. Nie miałem do tej pory do czynienia z kimś kto taki nie jest” –uważa Steven Stosny. Jak byłaś krytykowana w dzieciństwie, obecnie możesz mieć nawyk wypowiadania niepochlebnych komunikatów, lecz ciężko ci też pogodzić się z przyjmowaniem krytyki, szczególnie w związku. Tak jak w dzieciństwie gdy byłaś dzieckiem, krytyka może utożsamiać się z odrzuceniem, z tym, że jesteś niegodna miłości. Możesz nie być w stanie oddzielić tego, że facet nie uznaje jakiegoś elementu twego zachowania (np. tego, że rozmawiasz za kierownicą przez telefon) od uznania ciebie jako osoby. No i może być tak, że czujesz krytykę tam, gdzie jej nie ma.
Jak delikatnie zwrócić mu uwagę?
Nim go skrytykujesz, na początek go pochwal. Psycholodzy uznają, że ludzie ochoczo powtarzają głównie te zachowania, za jakie są chwaleni. Twoje uznanie może więc spowodować, że nie będziesz musiała go krytykować. A jak taki powód będzie miał miejsce, to zamiast koncentrować się na tym, co twój facet zrobił złego, określ, co może poprawić w swym zachowaniu. Ewentualnie użyj sposobu kanapki. Na czym się ona opiera ? Na wstępie powiedz opinię pozytywną, a w środek wprowadź plasterek krytyki. Pozytywna część: Uwielbiam twe towarzystwo, twe poczucie humoru i styl, w jaki prezentujesz te historie. Negatywna część: Z tego względu byłam zasmucona, że n wczorajszej imprezie rozmawiałeś z każdym a ze mną najmniej. Pozytywna część: Jak jesteśmy w towarzystwie, liczę, że poświęcisz mi więcej uwagi, bo lubię jak jesteś blisko mnie. Lecz ostrożnie ! Będąc rozzłoszczona czy rozżalona to wszystko co powiesz , będzie uznane za krytykę. To z tych przyczyn ludzie oddziałują na emocje słyszane w wypowiedzi bardziej od słów. Nim więc pogadasz z partnerem wycisz emocje.