sex shop

Prezentuje miłość, mówi non stop komplementy, daje rękaw do wypła­kania, nim się zorientujesz, że go potrzebujesz. Za piękne by to było prawdziwe? Tak... W biurze zbiorowe poru­szenie. Znów kwiaty z zyliarda pachnących kwiatów stoją na biurku Marty koleżanki z biura. „Jesteś szczęściarą!” mówią koleżanki. Ona nie wyprowadza ich z błędu Tak Marek jest romantyczny mówi. Lecz nie trzepie przy tym rzęsami z zadowolenia. Jak poznali się rok temu była w życiowej zawierusze. Miała podwójną żałobę. Usunęła ciążę, jaka była skutkiem jej romansu z przypadkowym facetem, co odczuwałam fizycznie i psychicznie. Potem zwolniono ją z pracy - na tydzień przed świętami Bożego Narodzenia. Złączony efekt traumy rzucił ją na podłogę. Były dni, gdy nie mogła wstać z łóżka. Z odważnej, wesołej dwudziestoparolatki z upragnioną pracą i kręgiem wspaniałych zna­jomych, przeistoczyła się w kogoś, kogo sama nie znała. Nie radziła sobie. Nabyła bilet w jedną stronę do Londynu, gdzie był jej brat. Na dwa dni przed wylotem poznała Marka. Zapoznała się z nim przez wspól­nych znajomych i od razu uznała, że to się nie uda. Bo jak coś mogło z tego wyjść jak jak za chwilę miała polecieć tysiąc kilometrów dalej? I to spowodowało, że otworzyła się przed nim. Zwierzyła mu się z tego co przeszłam i co czuję. Wyjawiła, że leci do Londynu, w poszukiwaniu nowego startu w życiu. Nie zdemotywowało go to. Zamiast krytykowania jej wyborów, on zapragnął ją uratować. Na początek wysłał zmiękczający serce e-mail. Pisał, że wierzy, że czuję się dobrze. Potem był ciąg wspierają­cych SMS-ów. Następnie gdy dotarła do celu, otrzymała bukiet kwiatów z liścikiem: „Uśmiech­nij się!” Parę dni potem kurier przyniósł jej przesyłkę, gdzie były buty Michaela Korsa. Podobne do tych, którymi kiedyś zachwyciła się u jakiejś dziewczyny na naszej pierwszej randce w klubie. W końcu były nocne rozmowy telefoniczne. Jedna z nich liczyła... 8 godzin. Bez ustanku. Nie spał ani minuty, bo chciał mieć pewność, że ma się dobrze. Nie ma chyba kobiety jaka wierzę nie padłaby z wra­żenia z racji tak ogromnego poziomu atencji oraz zaangażowania. Marek zdawał sobie sprawę jak wywrzeć dobre wrażenie. Za­łożył firmę prawniczą w 26 latach, inwestował w nieruchomo­ści, a w wolnym czasie działał w ochotniczej straży pożarnej. Był świetnym połączeniem inteligenta z mięśniakiem. Mój brak pewności siebie nadal podważał jego wybór: „Co on we mnie widzi?”, zastawiała się. „Lata za bezrobotną, zdołowaną, przetrąconą mentalnie dziewczyną, jak mógł mieć kiedy mógłby mieć każdą”. Marek nabył bilet do Londynu. I jak tylko odebrałam go na lotni­sku, padliśmy sobie w ramiona. Nie byliśmy w nich 2 tygodnie. Do tej pory romantycznie, czyż nie ? Planowaliśmy osiąść na stałe w Londynie. Lecz w tej chwili chęć ratowania jej przez Marka była już chora. Kontrolował ją. Przed jego przyjazdem szukała sobie pokoju w wynajmowanym przez innych ludzi domu. On naciskał by zamieszkali razem. Planował nawet płacić za wynajem kawalerki dla niej, na jaką nie było jej stać. Ich wieczorne rozmowy powodowały, że jej życie towarzyskie tak naprawdę nie istniało. Przeniosła się do innego kraju, a nie mogła nawet poznawać ludzi. Lecz wówczas nie zauważała tych ograniczeń. W jej głowie były jedynie przebłyski myśli, że Marek chce ją izolować, by wciąż miała uczucie, że jest biedna oraz bez­bronna, jak w chwili poznania. Jakby się wyleczyła i była silniejsza, on zszedłby z pozycji bohatera na zwykłego chłopaka. A to byłoby dla niego za mało. Markowi dokuczał syndrom „rycerza na białym koniu”. Zdaniem psycholożki Mary Lamia, stała chęć pomagania, jaka ma miejsce nierzadko i znikąd, jest specyficzna dla tego zaburzenia. „Rycerze usiłują monitorować kobiety pod pozorem troski, ochrony oraz pomocy”,mówi. „ Znam taki przypadek, gdzie facet monitorował styl, w jaki ubierała się jego sex partnerka i uważał, że tym sposobem troszczy się, by zyskała uznanie otoczenia. Inny chciał zablokować chęci rozwoju dziew­czyny i namawiał ją do zrezygnowania z edukacji, gdyż bał się, że umiejętności, jakie zdobędzie, skłonią ją do zostawienia go, twierdzi psycholog. Jak Marta poczuła się lepiej, zauważyła to sama. Marek szukał innych opcji niesienia pomocy. Jednego dnia znalazł martwego kota na ulicy. Chodził z nim po mieście przez dwie go­dziny, w oszukiwaniu właściciela. Innym razem stała bywalczyni pubu koło jego domu wyznała mu, że ma problem z wyszukaniem mieszkania, a on zaproponował jej pokój u siebie. Bez wahania. Dał ogrom pieniędzy kumplo­wi, który mia problem z hazardem. Nim zaczął spotykać się ze mną, chciał być dawcą spermy, by pomóc swej koleżance. Jak zapędził mnie w kozi róg, zrozumiałam, że ten zwią­zek mnie nie cieszy. A nawet oddala od szczęścia. Jedna ciężka i bolesna rozmowa przekreśliła wszystko. Jej związek rozleciał się jak domek z kart. Miała wszyst­ko, teraz była z niczym. Tak to było bolesne i było jej przykro. Lecz wierzyła, że da radę. Czuła się silniejsza i patrzyła przed siebie z optymizmem. Nie ma złości do Marka. Ale jest ciekawa czy on kiedyś będzie zadowolony. Może być tak, że czeka na rycerza w lśniącej zbroi, lecz pod nią jest dużo słabszy niż ona. To on wymaga pomocy.